Kiedy jechałem do Poznania w 1977 roku, aby zostać duszpasterzem młodzieży, ojciec Jacek Salij powiedział mi, żebym sobie zapamiętał raz na zawsze, że jak dziewczyna idzie do rabina, to dziewczyna jest dziewczyną, a rabin rabinem. A jak rabin idzie do dziewcz...
– Czy ojciec sam wie, czego chce, czego ojciec oczekuje od młodych, których gromadzi? Dokąd prowadzi ojciec młodzież, która ojcu zaufała? Takie pytania coraz częściej kierują do mnie ci szczerze i nieszczerze zatroskani o dobro i przyszłość naszej młodzieży. ...
Nie jeżdżę zbyt często za granicę. Poza Rzymem i Paryżem, raz Wiedniem i raz Genewą nie bywałem w wielu miejscach. Niektórzy się nawet dziwią, jak mogłem do tej pory nie odwiedzić Lourdes, Fatimy czy San Giovanni Rotondo. Prawdę powiedziawszy, ...
Nic mnie tak nie cieszy, jak dojrzewanie naszej młodzieży. Ten proces mnie uszczęśliwia. Jeszcze wczoraj to było popychadło, a dzisiaj samodzielna dojrzała osobowość, której można powierzyć zadanie i odpowiedzialność. Imię kogoś takiego brzmi mocno,...
Niekiedy ludzie przychodzą do mnie poskarżyć się na księży. Domyślam się, że i na mnie muszą się księżom skarżyć. Nie jestem chętnym słuchaczem tych wyznań i często zaraz na wstępie zmieniam temat rozmowy. Nie zawsze się to jednak udaje. Niekiedy do...
W poniedziałek, 2 sierpnia nad ranem odszedł od nas ojciec Stanisław Dobecki, senior naszego poznańskiego klasztoru. Odszedł pogodnie. Po prostu zasnął w szpitalu, do którego go zabrano po stwierdzeniu wewnętrznego krwotoku. Dzień wcześniej poprosił...
Wracając z tego pogrzebu, nie mogłem się oprzeć wrażeniu, że pożegnaliśmy świeckiego świętego. To, że go znałem i że się przyjaźniliśmy przez lat bez mała trzydzieści, spotęgowało tylko moje poczucie straty.Jeszcze niedawno rozmawialiśmy, jego s...
Dłużej już nie mogłem zwlekać. Ledniczanie i Jamneńczycy domagali się Rzymu. Żądali, bym podzielił się z nimi Ojcem Świętym. Po długich namowach uległem. Oczywiście łatwiej dotrzeć do Papieża w pojedynkę. Jednak, cóż ja znaczę bez nich, bez mło...
Wychowywany byłem twardą ręką mojego ojca. Za to, że nie pozdrowiłem księdza Zygmunta Nabzdyka, wieloletniego ojca duchownego w seminarium w Nysie, dostałem od ambitnego ojca lanie. Idąc do ciotki, mówiącej lepiej po niemiecku niż po polsku, długo ć...
Jeszcze go nie ma, ale już dzwoni i budzi. Przede wszystkim sumienia. Bo wygnać nas z łóżka mogą równie dobrze kwarcowe budziki. Punktualne, ale nie tak skuteczne, gdy chodzi o rozbudzanie wyobraźni metafizycznej. Dzwon każe się obudzić i ...
Z wielkim wzruszeniem przystępuję do opisania sylwetki ojca Sylwestra Palucha, jednego z ostatnich dominikanów, który przez całe życie, od chwili obłóczyn, nie przywdział cywilnego ubrania. Nie miał go po prostu i nie umiałby w nim chodzić. Najlepiej czuł się...
Wypracowane przez wieki skarby kultury chrześcijańskiej są coraz częściej zupełnie bezkarnie wykorzystywane jako chwyty marketingowe. Podpieranie treści, bezbożnych i grzesznych lub najzwyczajniej pustych, treściami chrześcijańskimi stało się nagminną praktyk...
Nadciąga jesień. Tymczasem na trwale gości we mnie wspomnienie lata na Jamnej. Najpierw odpust Wniebowzięcia i św. Jacka. Później, 23 i 24 sierpnia, w naszym plenerowym amfiteatrze odbyły się dwa przedstawienia Harnasi Karola Szymanowskiego w&n...
Od kilku dni ojcowie Wojtek i Paweł, dwaj młodsi współbracia, redaktorzy miesięcznika „W drodze”, nagabywali mnie, abym napisał artykuł o tych braciach, którzy rzucili zakon i kapłaństwo. Nie mam zamiaru odpowiadać na wszystkie pytania i z...
Od wielu już lat poznańskie dominikańskie roraty przygotowują nas na Boże Narodzenie. Czekamy razem z Maryją. Urok tego czekania jest tak przemożny, że emocje biorą górę nad rozumem, a refleksja przychodzi dopiero potem. Kocham adwent i jego cz...
Wprawdzie lato w pełni, w duszpasterstwie akademickim nie ma zajęć ani spotkań, ale przecież pod siwiejącymi włosami bez przerwy pracuje głowa. Jaki ma być program na nadchodzący rok? Czy musi być? Czy w duszpasterstwie nie można ot tak się spo...
Wizyta w Poznaniu Wojtka Wiśniewskiego, przyjaciela i pisarza z Warszawy, otworzyła mi oczy na zjawisko, którego od lat nie mogłem zidentyfikować ani nazwać.Kiedy nawiedził mnie ten dystyngowany starszy pan i pragnął usiąść do rozmowy,...
To niebywała przyjemność spotkać kogoś takiego, jak Irena, i to na dodatek w Paryżu. Dawno w nim nie byłem, bo paryskie łąki wydały mi się już wypasione i nieświeże. Jednak wiedziony wspomnieniami wróciłem do tego miasta w poszukiwani...
Każdy pisze to, co słyszy.Każdy słyszy to, czym dyszy.Tak jak dyszy, tak i pisze.Jeśli nie, to kłamie wam... Bułat OkudżawaNie wiem, co mnie skusiło, ażeby wymienić łóżko w mojej celi. Chyba to, że w nowicjacie wymieniano meble stare, zużyte, wy...
Moje zaślubiny z Tatrami odbyły się zaraz po nowicjacie. Ta mistyczna przestrzeń ukazała mi się, kiedy pojechaliśmy wszyscy na Rusinową Polanę. Wcześniej byłem wprawdzie tam raz z wycieczką szkolną, ale to było zupełnie coś innego. Z pierwszego pobytu pamięta...
Dzień Jana Pawła II w katedrze gnieźnieńskiej. Wprowadzenie relikwii błogosławionego do katedry. Przyszedłem o wiele za wcześnie. Nie ma jeszcze księży, tylko klerycy kręcą się, przygotowując liturgię. Usiadłem na boku i zastanawiam się, co tu właściwie robię...
Na ten dzień czekaliśmy wszyscy. W dniu ogłoszenia daty beatyfikacji Jana Pawła II zadzwoniłem do Rzymu do ojca Konrada Hejmo OP z prośbą o kwatery dla 150 osób i rozglądałem się za jakimiś wejściówkami na plac św. Piotra. Pragnąłem dla młodzieży z duszpaster...
Na Lednicę, a ściślej na Ogólnopolskie Spotkania nad Lednicą można patrzeć różnie. Każdy postrzega tak, jak pozwalają mu na to jego zmysły i aparat poznawczy, czyli wrażliwość i osobiste doświadczenie, a przede wszystkim wiara. Jedni widzą w nich koncert i wi...
Piszę „Krysi”, bo chociaż miała dziewięćdziesiąt lat, w stosunku do spraw najważniejszych była jak dziecko – bezbronna, ufna i bezpośrednia. Przed wszystkimi, jak młoda dziewczyna, zataiła prawdziwą datę swego urodzenia, ujmując sobie kilka lat. Dow...
Już się zaczęło. Na spotkaniu rekolekcyjnym z księżmi na Jamnej podczas którejś z wieczornych rozmów przy kominku dość ostro pojawiło się zagadnienie, jak przekazać dziedzictwo Jan Pawła II następnym pokoleniom.Niektórzy pragnęliby porzucić trud...
Lednickie spotkanie już za nami. Kiedy mija zmęczenie, serce przepełnia przede wszystkim wdzięczność dla Bożej Opatrzności, że to wszystko przetrzymaliśmy. W stukilkudziesięciotysięcznym mieście statystycznie zawsze się coś dzieje. A tutaj, z B...
Urodziłem się już po wojnie, w czasach, których nikt przyzwoity nie akceptował. Starsi pamiętali, że przed wojną było może niekoniecznie lepiej, ale inaczej. Przede wszystkim ludzie byli bardziej u siebie. Teraz nie bardzo wiedzieli, u kogo są....
Od dwóch lat zapraszaliśmy na Jamną ojca Krzysztofa Schönborna, kardynała i arcybiskupa Wiednia. Wiedeń to stolica dawnej Galicji, na której terenie leżała Jamna. Jego duszpasterz jest człowiekiem otwartym. Współredagował Katechizm Kościoła Katolickiego,...
Wychowankowie sprawili mi radość. Bez moich zbytnich zabiegów wznowili pierwszą moją książkę — Mój dom — złożoną z artykułów drukowanych przed laty w „Tygodniku Powszechnym”. Jan Grzegorczyk napisał piękny wstęp pt. Bezwstyd i miłość, Jola Czap...
Jamna to była sama beznadzieja. Pod każdym względem. Pamiętam, jak siedziałem u gospodarzy w Paleśnicy i opowiadałem im o Jamnej, a oni dziwili się i odradzali mi, powiadając: „Co ojciec tam szuka, toż to świat zabity deskami, stamtąd ludzie uciekają. Tam nie...
Nigdy nie potrafiłem im powiedzieć, jak bardzo ich kocham. Nie zdążyłem. Zaraz po maturze wyjechałem z domu i to zakon stał się moją rodziną. Ale przecież to ta pierwsza, naturalna rodzina była moim gniazdem, punktem odniesienia, szkołą wiary i wartości.M...
Kochany Profesorze!Obudziłeś mnie, odchodząc z tego świata. Obudziłeś mnie wyraźnie, bo zamierzałem pospać, aby wyleczyć przeziębienie. Ale ktoś kazał mi wstawać. I wtedy otrzymałem wiadomość o Twojej śmierci, Profesorze. A mieliśmy ostatnimi czasy szczeg...
Sam nigdy bym tam nie dotarł. Sam nigdy bym się nie pchał na tę wioskę. Bałem się też spotkania z tą cnotliwą dziewczyną, która bezbronna stanęła do walki z uzbrojonym żołnierzem i walkę tę wygrała. Wygrała jak Dawid z Goliatem, jak św. Maksymilian z hitlerow...
Zawsze czułem się upokorzony i bezradny, kiedy ktoś nic nierozumiejący lub rozumiejący niewiele wypowiadał się na temat, o którym kompletnie nie miał pojęcia, a który dla mnie był szczególnie ważny. Szczególnie jest to bolesne, kiedy dotyczy sp...
Istnieje w moim życiu nurt podskórny, ukryty, mistyczny, niezwykle ważny i rzeczywisty. Podtrzymywany emocjonalną pamięcią i pragnieniem uczestnictwa. Wyznacza go sześć niezwykłych świec. Mają one znaczenie szczególne. Są wyjątkowe, niepodobne do siebie. Pięć...
Zawsze mnie interesowała zależność między duszpasterzowaniem a ekonomią. Mnisi czekający na plony ziemi nie bardzo mogli się zajmować duszpasterzowaniem, natomiast zakony mendykanckie (żebracze) oferujące szybką posługę od ręki otrzymywały środki na utrzymani...
Urodziłem się w Prudniku na Śląsku Opolskim, tam, gdzie był więziony w latach 1954-1955 kardynał Wyszyński. Stamtąd po maturze wyfrunąłem w świat. Prudnik jest moim gniazdem, do którego nieczęsto wracałem. Po latach poczułem wyrzuty sumienia, że tak niewiele ...
Tym razem do Rzymu wiozłem cegłę, kaganki i pięć złotych talentów. Na tej cegle chcę zbudować przyszłoroczną Lednicę. Na tej cegle młodzi mają wybudować swoje domy, swoją przyszłość, całe swoje życie. Wreszcie osiągnąłem to, o czym zawsze marzyłem. ...
Jeszcze nigdy mi się coś takiego nie zdarzyło. Zawsze wydawało mi się, że jestem mocnym koniem i potrafię dużo uciągnąć. I siebie, i innych. Nie nauczyłem się narzekać, ale spadłszy z konia, ocierałem gębę i wsiadałem na powrót......
Wir przygotowań do Lednicy ogarniał coraz szersze kręgi. Entuzjaści przedsięwzięcia nie znali spoczynku, a godziny nocne były tak samo dobre do pracy i telefonowania, jak dzienne, przedpołudniowe. Gdyby ktokolwiek wyraził wątpliwości co do słusznośc...
Od jedenastu już lat organizujemy w Hermanicach na Śląsku Cieszyńskim spotkania formacyjne dla młodzieży. Wybór miejsca — myślę — opatrznościowy. To przecież tutaj, całkiem niedaleko w Górkach Wielkich, na harcerskim Buczu, bohaterowie książek Kamiń...
To było w środku lata. Dzień był słoneczny. Zziajany biegłem do czekającej na mnie młodzieży. Nagle zaczepiła mnie elegancka, starsza pani i grasejując, spytała: „Ksiądz Góra, Góra?”. „Góra, Góra” odpowiedziałem, przedrzeźniając ją. Pragnąłem jak najszybciej ...
Wyszedł spośród nas. Przyznawał się do nas. Bywał między nami. Mówił do nas, a my słyszeliśmy go na własne uszy. Podawał nam rękę i zapraszał do swego stołu. Błogosławił. Nauczał i stawiał wymagania. Przede wszystkim nie zasłaniał sobą Chrystusa, ale ukazywał...
Przez sześćdziesiąt lat klasztor dominikanów w Poznaniu był klasztorem nowicjatu. Tych, którzy nie wiedzą, co to jest nowicjat, informuję, że jest to rok wstępny, rok próby i przyglądania się kandydatów zakonowi, a zakonu kandydatom. Nowicjat d...
Od lat piszę co miesiąc felieton do miesięcznika „W drodze”. Tym razem napisali go uczestnicy lednickiego spotkania, które odbyło się 7 czerwca 2008 roku pod hasłem: „Nazwałem was przyjaciółmi”. Oto kilka wypowiedzi, które wydobyłem z zapchanej skrzynki mejlo...
Europa się zestarzała. Jak stara ciotka siedzi na tapczanie i przerzuca pilotem propozycje programowe różnych telewizji. Ma za złe młodzieży to, jaka jest. Wyschły źródła fascynacji i entuzjazmu. Europa się nudzi i poszukuje podniecenia poza so...
Ono ma już siedemdziesiąt lat.W tym roku mija siedemdziesiąt lat, od chwili, kiedy prymas kardynał August Hlond powierzył dominikanom duszpasterstwo akademickie w Poznaniu. Stało się to na spotkaniu w kurii biskupiej 14 sierpnia 1935 roku. ...
Wielki Post i Święta Wielkanocne przez swój klimat, nabożeństwa, rekolekcje i spowiedzi są bardzo absorbujące. Każdy rozsądny dominikanin bierze na siebie kilka serii rekolekcji i godziny w konfesjonale bez gadania. Byłoby rzeczą śmieszną ...
Już od dziesięciu lat Jamna jest moim instrumentem duszpasterskim, podobnie zresztą jak Lednica. Człowiek dojrzewa z latami i pragnie przekazać innym owoce swojego życia. Jest szczęśliwy, gdy ktoś chce niekiedy coś wziąć od niego. Więcej jest przeci...
W roku Prymasa Wyszyńskiego postanowiłem nawiedzić miejsca, a jeszcze bardziej ludzi, w których ten wielki mąż Boży nadal przebywa. To, że umarł, o niczym nie świadczy, kiedy na człowieka patrzy się pod kątem wieczności i dokonań miło...
Kim jest Marcin Babraj, wie niewielu dzisiejszych czytelników miesięcznika „W drodze”. Wspaniały człowiek, zatroskany o wiarę i Kościół, umiejący czytać znaki czasu. Człowiek uparcie wierzący w moc słowa drukowanego, pragnący nakarmić Słowem Bożym jak najwięc...
Dziś ludzie umierają z głodu, ale duchowego. Szukają ratunku i żebrzą o miłosierdzie u sekt. Ich dusze wysychają. Ich wyobraźnia szuka na gwałt pożywienia i obrazów byle gdzie. No właśnie, złudzeń. A ja z młodzieżą stworzyłem Dom...
Byłem związany z Janem Pawłem II. Kocham Go. Wiele mu zawdzięczam. On karmił mnie i prowadził. Kontakty z Nim były zobowiązujące. Mogę powiedzieć, że mnie wychował. Józefa Ratzingera znałem z jego Wprowadzenia w chrześcijaństwo. Jan Paweł II cenił go ogromnie...
Nie wiem, czy to maniera poznańska, czy też ogólnopolska? Nie wiem, czy ci, którzy składają mi takie życzenia, są do końca świadomi, co mówią. Może powtarzają za innymi, próbując opanować emocje? Jakież ubogie i straszne byłoby życie, gdyby zasady przyjemnośc...
Ile razy wchodzę do tego pokoju, mimowolnie cisną mi się do głowy słowa skierowane do Mojżesza: „zdejmij sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą” (Wj 3,5). Ogarnia mnie też przeświadczenie, że zaraz wydarzy się coś nadzwyczajneg...
To wielkie szczęście zasiąść przy wspólnym stole. Jeszcze większe, jeżeli pokarmem jest słowo. A już prawie niewyobrażalne, jeśli tym słowem jest słowo kochanego Ojca Świętego Jana Pawła II. To słowo jest dla nas jak chleb. Od lat się nim karmimy i ...
W ostatnich dniach sierpnia 1977 roku, czyli równo po dziesięciu latach wracałem, bo tak trzeba to nazwać, do Poznania na stałe. Jechałem z poczuciem wyrządzonej mi krzywdy, jechałem obolały, jak na skazanie, nie przewidując zupełnie, że Pan Bóg ma w stosunku...
Temat odwieczny. Niezakończona dyskusja. Razem czy osobno? Jechać samemu czy razem z nimi. Odpocząć od nich, bo też mi się coś od życia należy, czy zażywać rozkoszy wspólnoty, z którą jestem przez cały rok? Już kiedyś moi rodzeni bracia denerwowali się na mni...
W czwartek, 19 lutego 2004 roku, o godzinie 10 spod Bramy III Tysiąclecia nad Lednicą wzleciał w przestworza orzeł biały – symbol naszego narodu. Od trzech lat męczący mnie sen został wreszcie urzeczywistniony: z Pól Lednickich wzleciał w&...
Dowiedziałem się ostatnio, że Kasia urodziła bliźniaki. Pamiętam ją doskonale, jak przed laty, po którychś roratach zaczepiła mnie w przejściu naszego duszpasterstwa: „Ojcze, tak bardzo bym chciała, żeby mój starszy brat tutaj przychodził”. Płynęły miesi...