Mówią, że tu zawsze wieje, ale dziś grzywy pękatych palm trwają bez ruchu. Lśnią w słońcu, nastroszone niby długie ostrza. Codziennie budzi mnie cisza, milczenie kaktusów, które u nas hoduje się w miniaturowych doniczkach, a tu rosną jak drzewa. Gekon, który ...

Nie lubię tych myśli, może dlatego dopuszczam je tylko jako przebłyski. Nagłe i chwilowe rozdarcia powłoki spraw bieżących. Przypominają lekkie rażenie prądem. Na moment nieprzyjemny dreszcz, jasno przed oczami, mały grymas na twarzy. Zbyt mały, żeby ktoś zau...

Gdy po długich tygodniach ciszy i bezruchu otworzyły się rzymskie kawiarnie, spragniona kawy ludność przypuściła szturm. Kelnerzy dostali sześciu rąk, do stolików wiły się długie kolejki, kasy notowały rekordowe obroty. A policjanci cierpliwie wypisywali niek...

Myślałam, że lubię zmiany. Najwyraźniej tylko niektóre i na własnych warunkach. Na zdarzenia niezaplanowane, nieoswojone reaguję kiepsko. Nie jestem dość elastyczna, głodna innowacji, chyba jednak nie nadaję się do nowoczesności. To taki permanentny karnawał,...

„Pomijaj do woli, aż trafisz na utwór, który ci się spodoba!” – usłyszałam w reklamie popularnego serwisu z muzyką online. W płatnej wersji pozwala on użytkownikom podejmować decyzje negatywne, odrzucać piosenki, których nie chcą słuchać. Za darmo leje się st...

Tak się o nich mówi – o tych dniach grudniowych, ciemniejących już o piętnastej. Mówi się, że są najkrótsze w roku, a przeżywam je odwrotnie – jak oceany do przepłynięcia, grzęzawiska do przebrnięcia. Szczyt, a raczej dno, osiągniemy 21 grudnia. Wtedy się nas...

Były ostatnie ciepłe dni, nie tylko astronomicznie. Znów miała ochłodzić się atmosfera społeczna. Wkrótce znów miały zacząć rosnąć liczby, wszyscy się spodziewali, że jesień będzie groźna. Zaryzykowałam więc, wsiadłam do samolotu. Żeby sobie przypomnieć po mi...

Długi stół czeka na drewnianym patio. Z drzew spadają pierwsze liście. Kelner ustawia kieliszki, kładzie niewielkie karty z menu. Zawsze zamawiam to samo: otwarte ravioli z kalafiora. Wymyślił je kolega z osiedla, z którym ganiałam po podwórkach i rozbijałam ...

Wskazówka prędkościomierza kiwa się poniżej siedemdziesiątki. Nie dociskam, nic mnie nie goni. Głaszczę wzrokiem łagodne pagórki pól, drzewa przy miedzach, domy z lekko spadzistymi dachami, podniesionymi, gdy syn się ożenił, gdy córce urodziły się dzieci, a p...

Świat ponoć ostatnio wyhamował, a ja z niczym się nie wyrabiam. Ten felieton też wyślę do redakcji spóźniony. Czuję się jak narciarka zjazdowa. Zakręt po zakręcie muszę kłaść cały ciężar ciała na jednej albo na drugiej nodze, żeby nie wypaść z trasy. A może l...

 W dniu, w którym na kijowskim Majdanie zginęło 70 osób, polski premier oraz opozycyjny kandydat na premiera spierali się o to, czy spotkają się w telewizyjnej debacie. Premier Tusk był gotów, ale tylko na określonych warunkach. Szef PiS był chętny, ale ...

Nie wiem dokładnie, kiedy po raz pierwszy dostrzegłam podobieństwo. Niespodziewanie mignęła mi przed oczami, w lustrze, kiedy czesałam włosy. Byłam wtedy tuż przed trzydziestką. Nagle zobaczyłam ją w sobie. W zmrużeniu oczu, w uniesionych kącikach ust zapowia...

Ubiegłoroczny grudzień spędziłam w najszczęśliwszym mieście świata. Najszczęśliwszym pomimo swej maleńkości, geograficznej prowincjonalności i geopolitycznego zapomnienia. Pomimo utraty mocarstwowej pozycji, sięgającej aż na krańce świata. Na przekór horrenda...

W pociągu jest ciepło i pusto. Wagony pierwszej klasy w cenie 30 złotych od osoby jadą jako klasa druga. Wciąż wygodne i przestronne, ale przedawnione, w dobie pendolino już nie mogą uchodzić za luksusowe.Niebieskie obicia siedzisk, sztywne firanki i trze...

Kiedy miałam 13 lat, spędzałam lato, nosząc T-shirty ze znakiem zespołu Guns N’Roses, czekałam na obiecany przez tatę wyjazd za granicę, a szczytem mojego zaangażowania w otaczającą rzeczywistość była pomoc w urządzaniu biblioteki w nowej szkole podstawowej n...

Rzadko rozmawiam z przyjaciółmi o wierze, duchowości. Słowo Bóg jest jednym z najrzadziej używanych, jak niepasujący do rzeczywistości termin, który nie chce nam przejść przez usta, bo wydaje się obcy, ciężki, a jego znaczenie jest jednocześnie zbyt niejasne ...

Wszystkiego jest teraz za dużo: spraw na głowie, rzeczy, które można mieć, decyzji do podjęcia każdego dnia. I słów, które się mówi lub pisze – bez konsekwencji, bez pokrycia. Czytuję powieści i historie science fiction w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, c...

Stół zastawiłam pasztetami, śledziami i ciastem. Ułożyłam serwetki w trójkąty, wychuchałam kieliszki, nasadziłam pomarańczom goździkowe uśmiechy i zawiesiłam ostatnią bombkę na jedynej już samotnej gałązce świerkowej choinki. A potem, mieszając w garnku, zadu...

Kupiłam 103-letniego mercedesa. Nie chodzi o samochód, ale o maszynę do pisania. Typ gabinetowy, elegancki. Kilkanaście kilogramów wyrafinowanej i odsłoniętej maszynerii, którą można podziwiać w czasie pracy – każdy z ruchomych elementów działa w sposób ...

To są drobne zdarzenia. Właściwie dałoby się je ignorować. Chyba tego dotychczas próbowałam – machnięcia ręką, że minie, że nie można z pojedynczych powiewów od razu wnioskować zmiany klimatu. Ale gromadzą się i tężeją. Te małe sprawy, od których codzien...

W tym roku czerwiec – zwykle letni i lekki – będzie miał charakter rocznicowy, a więc nieco sztywny i ciężki. Mija ćwierćwiecze od uzyskania demokratycznych wolności. Jest więc okazja do narzucania oficjalnych tonów i interpretacji, rozdartych między klęską a...

„Zawsze polegałam na życzliwości nieznajomych” – mówi Blanche DuBois w Tramwaju zwanym pożądaniem. Ta fraza pada w filmie Elii Kazana dwukrotnie, przyjmując różne znaczenia. Ja upatruję w niej nie tylko wyznania prawdy o aktorskim losie – życiu w oczekiwaniu ...

Pierwsze miesiące roku są jak pierwsze słowa felietonu. Wypada mieć pomysł – na siebie, na życie, na ciąg dalszy. Jednym wystarcza wyobrażenie, innym potrzebny jest dokładny plan. Jakaś forma chcenia i kierunku. Szkic niewiadomej, który by tę białą plamę okie...

Nastawiam budzik na przedwczesną porę. Dzwoni, gdy dzień dopiero się przeciera. Dźwięk wcina się w nienapoczętą ciszę i trochę dziwi psa, który otwiera oczy, ale nie podnosi łba. Wie, że jeszcze nie pora.Teraz właśnie ja mam czas. Otwieram powieki, patrzę...

Czytam w gazecie, że w Indiach 74-latka urodziła zdrowe dziecko. „Jak to możliwe?” – piszą do mnie znajomi. „Czy to może być prawda?” – dopytują. – W Indiach? Tam wszystko jest możliwe – odpowiadam z przekonaniem, bo widziałam pięciokopytne krowy, zrośnięte b...

Do Amsterdamu przyleciałam tak, jak się przyjeżdża do Radomia, Torunia czy Gdańska – nieuważnie, bez wielkich emocji. Wbiegłam do samolotu ostatnia, gnana zniecierpliwionym wzrokiem stewardesy. Z tym samym uczuciem, które towarzyszy mi, gdy wciskam się rano d...

Podróżuję w poszukiwaniu miast szczęśliwych, czyli takich, w których życie i przestrzeń należą jeszcze do ludzi. Coraz o nie trudniej. I coraz o nie pilniej. Bo ucieczka ze złego miasta jest już niemożliwa. „Pewnego dnia rzucę to wszystko i wyniosę się na wie...

Mam na imię Paulina, mam 36 lat i lubię dużo mówić. Pewnie dlatego wybrałam taki zawód – pisanie. To tylko inna forma mówienia, poszukania słów i przyporządkowania im znaczeń. Albo odwrotnie: znajdowania adresów dla określeń dryfujących w czasoprzestrzeni. Cz...

Zerkam na ukos – w przeciwległym rogu pokoju, na malowanej skrzyni z mangowca leży Jedyna historia Juliana Barnesa. Chciałabym ją przeczytać. Chciałabym też leżeć z psem w wysokiej trawie, łaskotać się w ucho zielonym źdźbłem. Chciałabym umyć okna i...

Jutro wyjeżdżam. Plecak spakowany, ale niezapięty. Czeka jeszcze na kosmetyczkę i małą składaną suszarkę. Gdziekolwiek jestem, zaczynam dzień od umycia włosów. Mój tata nigdy nie wyszedł z domu nieogolony, jako dziecko uwielbiałam patrzeć, jak zdejmuje ze skó...

Chyba nigdy ze sobą nie rozmawiałyśmy. Może byłam za mała? Może z dziećmi się nie rozmawiało. Lub ona nie miała czasu rozmawiać tak, jak w mieście: nad herbatą, przy stole. Na wsi się raczej mówiło krócej, konkretnie, że trzeba jutro wybrać ziemniaki, że zupa...

Była raz staruszka, która – choć nie ruszała się na krok z domu w małej bałkańskiej wiosce – często podróżowała. Przyszła na świat jeszcze w Imperium Osmańskim, później bywała okresowo obywatelką Austro-Węgier, Jugosławii i Serbii. Ale w sercu przez całe życi...

Przychodzą o szesnastej. Na godzinę przed „Teleexpressem”, a dwie godziny po obiedzie. W marynarkach i butach na solidnej podeszwie. Niektórzy szurają, inni – ostentacyjnie wręcz – trzymają się prosto i unoszą stopy wysoko. Przychodzą z jedną parą okular...

Trwa polski upał. Ten bezkarny, nieskażony pierwszym przeczuciem jesieni – można go trwonić, uznawać za oczywistość, westchnąć, ponarzekać. Uff, jak gorąco. Duchota. Siadam na trawie wysuszonej na pieprz. Pies kładzie się dalej, w cieniu. Gapimy się. Na pana ...

Robimy to bez zadęcia, po domowemu. Dwa fotele, stolik i lampa. Kilkadziesiąt osób usadowionych wokół. Mamy czas, nie mamy scenariusza. Ja pytam o rzeczy najprostsze, a oni mówią i z tych spraw najprostszych robi się cała galaktyka.Gdzie trzymasz ksi...

Jako dziewczynka uważałam, że dorosłość ma trzy główne zalety: golenie się, przyjmowanie komunii i czytanie gazet. Wsuwałam się rano do łazienki, żeby patrzeć jak tata moczy pędzel, rozsmarowuje na twarzy krem, a potem zdejmuje go równymi ruchami, chrobocząc ...

Trudno powiedzieć – rozjaśnia się czy ściemnia? Chmury wiszą nisko, ciężkie i wilgotne. Nie przepycha ich potężny wiatr, od którego nadymają się wszystkie królewskie flagi i marszczy woda w kanałach. Pod ścianami mrocznego Christiansborgu tworzą się trąby pow...

Chciałabym przeprosić. Wyznać wszystkie przewiny wobec liter, akapitów, przedmów oraz rozdziałów, którym poprzysięgłam swą obecność, czułość i czas. A potem złamałam dane słowo i uległam kolejnym pragnieniom, także porzuconym, zanim w ogóle doszło do zbliżeni...

Byłam tu już kiedyś. W dzień bardziej upalny i suchy, wiele lat temu. Ale pamiętam, że tablica jest z przodu, wmurowana w posadzkę, niepozorna, wyżłobiona przez czas i ludzkie stopy. Kościółek wygląda na zrujnowany – ściany bure, zdobienia zdjęte, ołtarz...

Szykując się do pisania felietonu, wsunęłam do opiekacza dwie kromki chleba i wyjęłam maselniczkę z lodówki. Psy przysiadły obok z nosami czujnie filtrującymi powietrze. Osoliłam roztopione na chlebie masło i podzieliliśmy się posiłkiem. Zamerdały o...

„Daj spokój, kto ma dzisiaj czas na takie rzeczy?“ – słyszę w rozmowie. Albo: „Chciałbym, ale nie mam czasu” lub „Ciągle brakuje mi czasu” i „Odezwę się w pierwszej wolnej chwili”. Co się stało z minutami, dniami i całymi miesiącami? Kiedy z uniwersalnego, be...

Zdarzało się, że spadali. Bezgłośnie, zepchnięci powiewem wiatru, kręcąc ramionami do głuchego końca. Wcześniej, jeszcze w górze, na stalowej belce o szerokości dwunastu centymetrów, podobno zamierali na chwilę. Gdy już wiedzieli, że nie ma ratunku. Że właśni...

Budzę się i sięgam po telefon. Chcę od razu wiedzieć, jak jest. Czy świat, który zostawiłam wczoraj wieczorem – rozchwiany, niepokojący – wciąż się jako tako kolebie. Czy może pod osłoną snów rzeczywistość się zapadła albo wybuchła na jeden z tych przest...

Piątego października mija rok od wybuchu „afery Weinsteina”. Po latach prasowego śledztwa dziennikarki „The New York Timesa” zdołały puścić do druku zebrany materiał, zawierający zeznania kobiet i ich oskarżenia o molestowanie seksualne, którego miał się dopu...

Czytam książkę o jedzeniu. O tym, że jest najważniejsze na świecie. Ważne nie w ten banalny, wyświechtany sposób powtarzany przez poradniki wellness, ale w sposób filozoficzny, rozpisany na pięciuset stronach fascynujących analiz. Ich początek sięga debiutu h...

Niewielka brooklyńska kawiarnia zrobiła swego czasu globalną karierę w mediach społecznościowych, gdy w sieci zaczęło krążyć zdjęcie tablicy, którą właściciele wystawili przed drzwiami lokalu. Napisali na niej: „Nie mamy wi-fi. Pijcie kawę, rozmawiajcie ze so...

– Idźcie dalej beze mnie, w tych butach nie dam rady. Zaczekam – powiedziałam, ześlizgując się w dół. Jedną dłonią chwyciłam wystający kawałek skały, drugą zaryłam w głębokim pyle. Tupnęłam, zła na siebie. Buchnął kurzowy kłąb. Co mi odbiło – trzewiki na cien...

W codziennych podróżach tramwajami, autobusami i metrem towarzyszą mi teraz pies oraz Timothy Snyder. Niewielką książkę On Tyranny amerykański historyk opublikował wkrótce po objęciu urzędu prezydenta przez Donalda Trumpa i na skutek aktualnych niepokojów w E...

Utraciłam w życiu wiele przyjemności na rzecz zajmowania się nimi profesjonalnie. Wbrew popularnemu przekonaniu, że najlepiej robić w pracy to, co się kocha, ja padłam ofiarą zamiany licznych pasji w pracę.Pierwszą z ofiar moich zawodowych ambicji by...

„Rozłazimy się jak stara poszewka” – powiedziała mi kiedyś przyjaciółka, dosadnie ujmując stopniowy rozkład naszej znajomości. Zamiast gorących od wielogodzinnego gadania słuchawek telefonicznych i narad do późnej nocy coraz rzadsze spotkania, coraz krótsze r...

Im dalej mam jechać, tym bardziej chcę zostać w domu. Przed każdą samotną podróżą do miejsca, którego nie znam, nachodzą mnie wątpliwości. I, jakbym chciała zaprzeczyć ruchowi, który zaraz wykonam, powstrzymać dystans, jaki przejadę, zaczynam leżeć. Nieruchom...

– Jestem przeciwnikiem etyki rezultatów – mówi, kiedy pytam, czy miał nadzieję, że jego książka odmieni świat. – Warto coś robić z samej potrzeby. Albo dlatego, że inaczej czulibyśmy się ze sobą okropnie.Patrzę, jak podkręca wąsy – bujne, sterczące w górę...

Wszystkiego mnie nauczyła. Wszystkiego, co ważne, bo bzdury się jej nie trzymały. Mówiła i oficjalnie, i czule. Głosem matki, tonem mentorki. Tej, która wie.Mówiła, przywołując do swojego biurka: „Biedroneczko, proszę tu do mnie pozwolić na chwilę. Tak to...

Przyleciało nas jedenaście. Ostatnią poznałyśmy na miejscu, przypadkiem. Łącznie – dwanaście kobiet z całego świata, w różnym wieku.Powód naszego spotkania był niepoważny. Zaproszono nas na wielkie targi ogrodnicze do tajwańskiej stolicy – Tajpej. Bo...

Dziś pierwszy dzień dobrowolnej kwarantanny. Zostaję w domu. Na wszelki wypadek. Tak podpowiada zdrowy – jako tako – rozsądek. Tak radzą eksperci, tak zdecydowali niektórzy bliscy.Głaszczę psa, słucham Wayne’a Shortera, siekam kapustę i myślę. A raczej ro...

Nie tak łatwo być w podróży. Znaleźć się gdzieś indziej. Ponieważ gdzie indziej staje się coraz bardziej podobne do tutaj. Nawet, gdy się odjedzie, odleci tysiące kilometrów i przestawi zegarek o pół doby, można poczuć, że „tam” także zadomowiła się odmiana n...

Odkąd towarzyszy mi pies, chodzę inaczej i co innego widzę. Po pierwsze, chodzę więcej – na ukos, z dala od arterii, pod czyimiś oknami, zaułkami. Zwiedzam życie od zaplecza i od spodu. To nie ja wyprowadzam psa na spacer – pozwalam, by on zabierał mnie ...

Lubię chodzić. To ten rodzaj ruchu, w którym najlepiej odnajduję siebie i z którego czerpię najwięcej poczucia wolności. Pieszo sama niosę swój ciężar i odpowiedzialność za dotarcie na miejsce. Sama trzymam się prosto, wyznaczam tempo i korzystam z ...

O pierwszej nie wiedziałam nic. Dostałam numer od przyjaciela, zadzwoniłam. Kiedy otworzyła drzwi, wydała mi się stara i zmęczona. Po pierwszej rozmowie wiedziałam, że mnie rozumie i jest po mojej stronie. Tyle wystarczyło.Miałam wtedy 23 lata. Nie miałam...

Wiosna przyszła nagle. Z trudem zauważam ją w biegu spowodowanym pandemią. Ulice puste, ale ja się śpieszę. Marszczę czoło, bo złapałam czerwoną falę i stoję na czwartym już świetle. W samochodzie gorąc, termometr pokazuje 23 stopnie Celsjusza. Zdejmuję z szy...